بدنامی

دیالوگ ماندگار خسرو شکیبایی در فیلم هامون

رئیس : دست از این بدَویّت تاریخی ِ کپک زدت بردار بدبخت ، ببین کره کجا داره میره ، اندونزی کجا میره ، فیلیپین کجا میره ، تایوان کجا داره میره؟؟

حمید هامون : کجا داره میره؟ د ِ آخه به چی رسیدن ؟ مثه یه مشت سوسک و مورچه دارن تو مرداب تکنیک دست و پا میزنن. همش هم به خاطر این شکم صاحاب مرده ست. راحت لم دادن . معنویت چی شد بدبخت؟ به سر عشق چی اومد؟

بدنامی...

کاش آدم ها کمی عمیق تر نگاه میکردند و سطحی نگر نبودند. 

کاش ارزش ها به ظاهر نبود. 

باور کنید سیرت آدم بیشتر از صورتش ارزش داره

کاش باور می کردیم تن آدمی شریف است به جان آدمیت

کاش ارزش محبت و عشق بیشتر از فلزاتی مثل طلا و پلاتین بود

کاش ارزش خنده هایمان در کنار هم بیشتر از تکه ای کربن به نام الماس بود.

کاش آدمیت رو ارزان نمیفروختیم. 

کاش منو می فهمید!!! 

بدنامی...

بغض رفتنش داشت خفه ام می کرد. 

هیچ وقت نفهمید که چقدر بودنش برای مهم بود

تمام دنیایم رو نابود شده میدیدم. 

دیگه بهانه ای برای شاد بودن نداشتم

کاش می فهمید! 

کاش.... 

بدنامی...

عاشق یکی بشی که سرد باشه، اونوقت میفهمی که عشق یک طرفه هیچ ارزشی نداره. 

بدنامی...

هیچ وقت قلب کسی رو نشکنید. نگذارید کسی توی عشق شما شکست بخوره.

آخه شاید یک کسی مثل من باشه،

وقتی یک بار شکست خورد دیگه نمیتونه دلش رو راضی کنه بار دیگه ای هم باز عاشق بشه.

به خاطر هر آنچه قبول دارید قلب کسی رو نشکنید. 

این یک خواهشه

بدنامی...

بگذار چشمامو ببندمو

تصور کنم هر آنچه رو که آرزو دارم

بهترین ها، زیبا ترین ها، ایده آل هایم رو

همه و همه اش در یک کلمه خلاصه می شه

"دلِ خوش" 

بگذار در خیالم داشته باشم هر آنچه را میخوام

شاید این آخرین و تنها خواسته من باشه

قبلا خواسته های زیادی داشتم اما زمونه بهم یاد داد دل نبندم به آرزوهای دور و دراز.

پس آرزو میکنم یک دلِ خوش

بدنامی...

از محتوای فیلم های خانم پوران درخشنده هیچ دل خوشی ندارم.

این عنوان رو هم فقط به خاطر اینکه موضوع مطلب رو خوب به مخاطب برسونه انتخاب کردم.

همه میگن مردها احساس کمتری نسبت به خانم ها دارند. شايد درست بگن. من به کلیت موضوع کاری ندارم. خودم رو میگم که توی زندگی خودم احساساتم توسط یک زن لگدمال شد.

در اوج ناامیدی وقتی تصمیم به رفتن داشت نباید گریه می کردم و گریه هم نکردم، هر چند اشکام توی چشمم حدقه زده بود. 

زندگی است دیگه، نمیشه کاریش کرد. 

همه چیز اونجور که تو میخوای پیش نمیره

 

بدنامی...

سلامی به دل خودم

دل ساده من، چی میخواستی چی شد!

اشکال نداره

این هم میگذره

الان زمستونه، بهار در پیش است

دل من، خواهش هایت را برای خدایم بازگو کردم

خواهش های من، درد های تو بود

خدا هم درد دل هایم را شنید

خدا را داریم، خدایمان بزرگ است، غم مخور

بدنامی...

توی زندگی ام قبول کرده ام که برای بقیه آدم خاصی نیستم، یک آدم معمولی که جذاب هم نیست. افرادی که من براشون جایگاه خیلی متفاوتی رو دارم منحصر میشه به خانواده و نزدیکان من که تعدادشون از ده نفر تجاوز نمیکنه.

شهرت و دیده شدن برای خیلی ها مهمه. به قول یک دوستی : برای بعضی ها بدنامی بهتر از گمنامی است.

راست میگه. نمودش رو به راحتی میشه توی جامعه و فضای اینترنت دید. به هر حال توی این زمینه از رویه ای که برای زندگی خودم اتخاذ کرده ام پشیمون نیستم، هرچند درک این مطلب برای عده ای سخته. 

بدنامی...